Ana içeriğe atla

Sonunda

Sonunda başladım. Uzun süredir beklettiğim, ertelediğim, acaba dediğim şey de .. Bugün ertelemeden anında yazmak için ilk adımı atmak dı benimki.. Ama kızgın ama kırgın ama herşey için. Sesli düşünmek gibi.. Kendi kendine konuşmak gibi..

Rast gele bana  ..

Yorumlar

  1. heyyyy süperrrrr, artık yaz ama tependeyim ona göre vilim.

    YanıtlaSil
  2. :)) Teşekkur ederim .. Sen tepemde olduktan sonra ne hoş..

    YanıtlaSil
  3. Evet bikom Hoş ca gordum sizi.. Bende aklindakilerini buraya dokenlerden olacagim .. hepsini olmasa da ara ara yapabilecegim en azindan ..

    YanıtlaSil
  4. vayy hadi canım:))) (kelime doğrulamayı kaldır)

    YanıtlaSil
  5. :) esekkurler Mehbup um :) ( Nerden kaldiracagim ? )

    YanıtlaSil
  6. Ayarlar-Yorumlara gel
    Yorum denetleme devre dışı bırak

    YanıtlaSil
  7. Bir de yorumlar sayfasında blogunun saatini ayarla:) öperim

    YanıtlaSil
  8. Canim ellerine saglık esas senin.Tesekkur ederim :)

    YanıtlaSil
  9. Onlyim yaşasın çok sevindim çokkk hayırlı olsun tebriklerr .Öpürem seni kocaman kocaman :)
    Aslımsınım bana da tepemden baksana :) Mehbupum seni görünce çok mutlu oluyorum canım benim , bikomoko merhaba selamlar

    YanıtlaSil
  10. Vişnelim Hoş geldin buraya. Tesekkur ederim canım benim

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Her karanlığın bir aydınlık çıkışı var.

  İnstagramda eski postlarımdan birine bu cümleyi kurmuşum.  "Her karanlığın bir aydınlık çıkışı var. " Hepimizin bildiği, ama o karanlıklarda kaldığımız zamanlarda çok da aklımıza getiremediğimiz bir şey aslında  2020 aslında evrensel olarak da olsa karanlık bir yıl yaşanıyor. Umarım bu durum katlanarak devam etmez.   Kişisel hayatlarımızda karanlık tünellere girdiğimiz durumlarda bocalayıp asla bitmeyecek gibi gelen duygular sarıyor.  Şu fotoğrafa baktıkça,  aslında biraz da böyle davrandığımı fark ettim. Yolun başında tedirgin olup korktuğum,  şöyle bir yola / sürece bakıp bekleyip nasıl ilerlerim diye kontrol ettiğim ve önce minik adımlarla sonra el yordamı ile ilerlediğim. Düşeceğimi bile bile bazı yerlerden koşarak da ilerlediğim  ( evet düşeceğini bile bile.. İnsan düşmeden düşmemesi gerektiğini anlamıyor bazen. ) Yanımda birinin olması insana daha güç veren şey  ( yeni öğrendim bunu, öyleymiş)  ama bunlar nadir olan şeyler. O zaman korkularınız daha aşılabilir oluyorm

Sen Gidince ...

Tam 4 yıl oldu!  4 yıl dediğimde sanki çok olmuş gibi.  Ama şöyle düşündüğüm de acısı alışılmış olsa da gittiğin sanki daha yeni gibi .  Sanki yine gittiğimde eve, görecekmişim gibi. Her annemle konuştuğum da bir kez daha  farkına vardığım.  Her aklıma geldiğinde yüzümde özlemle gülümsememe neden  olan. Belki de ilk defa gidişini kabullendim artık. Belki de .. Çocukluğumdan hatırladıklarım; Bayramlarda , senelik izinler de bir araya geldiğimiz. Ve hep özlediğim.   Kardeşler arası kavga ettiğimiz de, sen gelince okutmak için deftere yazdıklarımız.  " Ablam saçımı çekti, kardeşim bana vurdu" dan öteye geçmeyen, sen gelince asla aklımıza gelmeyen şikayetlerimiz.  Bizler için gittiğin yerlerden bizlerden ayrı yaşayarak ve uzak yaşayarak geçirdiğin, deli gibi çalışarak geçirdiğin bir ömür.   Tam evliliğinin  ve emekliliğinin rahatını yaşayacakken ve yapmak istediğin bir çok hayal varken. En son yılbaşında

Yürüdükçe

Her şey üstüne üstüne gelmeye başladığında, bütün cümleler beyninin içinde dörtnala koşmaya başladığında . Ve bazen ne kadar çaresiz kalsan da .. Bir adım geri çekilip fotoğrafı görmek gerekiyor belki de.   Ve işte böyle zamanlar da, beynimdeki çekmeceleri düzenlemek yada fotoğrafa doğru bakmak için yürüyorum .   Fasulyenin nasıl piştiğini düşünüyorum.  Yapmak zorunda olduklarınız ile  yapmak istedikleriniz... Yapmak istediklerini yaşa ! demek bazen çok kolay . Yaşamınızı devam ettirmek için katlanmak zorunda olduğumuz şeyler olduğu sürece ve sadece aracı amaç haline getirmediğim sürece ... yürüdüğüm yolda ilerlemek için katlanıyorum/z.  Yürüdükçe sanki her şeyi ardımda bırakarak  uzaklaşıyorum  ..  Kulağımda notalar ayağımda rahat ayakkabı.. Her adımda sanki hafifliyor.. üstümden yavaş yavaş akıp gidiyor..camdan süzülen su damlası gibi.  Hayata, kafamı kaldırıp bakmaya başlıyorum .  Görmediğim,fark etmediğim şeyleri fark ediyorum. Çözmem gereken yada kafamdakiler