ONLY VY

Kaç zamandır buraya uğrayamıyor, uğrasam da yazamıyorum.   Aslında bir çok şey geçip gitmişken. Kafama en çok takılı kalanı yada buraya yazma erginliğine ulaşanları yazmak istiyorum.   Kaç zamandır kafama takılan;  Bir şeyin sihri o büyüsü gidince asla eskisi gibi olmadığı.  Her insan ilişkisi bir camdan  küre!  Bir yere çarptığın da tamamen kırılmasa da. Çatlayan yer yavaş yavaş ilerliyor diğer uca doğru. Siz farkında olmasanız da.  Hevesinizi kıracak bir söz, davranış olduğunda " acaba? " dediğiniz de artık kendiniz bile engelleyemiyorsunuz.   Sanki makara artık boşa sarıyor. Kenarından köşesinden de tutsanız o makara boşa sarıyor.  Nerede o fanus elimde tuz buz oluyor ben de bilmiyorum.  Öncesinde fanusa attığı her taşa göğüs gerdiğinizi fark ediyorsunuz.  Ama ne kadar da önüne geçseniz bazı şeyleri atlatmaya çalışsanız.   Siz de biliyorsunuz ki artık koruyacak gücünüz kalmamış.   Size söylediği  şaşırtan savunmalarını   " ne olur ikna et beni "

Uzun süredir aklımda olan, istediğim, aş erdiğim, isteyip de uygulayamadığım. Gitmek!  Bu kadar gitmeye aş erip de yerinde sayan bir çok kişi gibi duruyorum. Beynim sürekli bu duygu ile kavruluyor. Nereye olduğunun çok da öneminin olmadığı yollar. Gittiğimde oraya hafifleyeceğim.  Bilmediğim sokaklardan geçeceğim. Belki dilini dahi bilmediğim insanlarla konuşmaya çalışacağım.  Onun anlattığını anlamak için kendimi zorlayacağım. "Keşke herkesin birbirini anladığı bir cip olsaydı da başka diller de konuşulan gündelik hayatı dinleye bilseydim" diye düşüneceğim. Kızacağım kendime yine. Başka insanların dillerini bilmediğimden.  Herkesin gittiği yerleri es geçip arka sokaklara sapacağım. Sokakta belki sohbet eden iki yaşlı insanı dinleyeceğim. Her evin kapısına bakarken " kim bilir kaç insan bu kapıdan ben gibi çıktı koşarak ? " diyeceğim .   Bir pencereden uçuşan tüle bakacağım. Yanımdan koşarak bir kız çocuğu, bana çarpıp geçecek. Elinde b