Her şey üstüne üstüne gelmeye başladığında, bütün cümleler beyninin içinde dörtnala koşmaya başladığında .
Ve bazen ne kadar çaresiz kalsan da .. Bir adım geri çekilip fotoğrafı görmek gerekiyor belki de.
Ve işte böyle zamanlar da, beynimdeki çekmeceleri düzenlemek yada fotoğrafa doğru bakmak için yürüyorum .
Fasulyenin nasıl piştiğini düşünüyorum.
Yapmak zorunda olduklarınız ile yapmak istedikleriniz...
Yapmak istediklerini yaşa ! demek bazen çok kolay . Yaşamınızı devam ettirmek için katlanmak zorunda olduğumuz şeyler olduğu sürece ve sadece aracı amaç haline getirmediğim sürece ... yürüdüğüm yolda ilerlemek için katlanıyorum/z.
Yürüdükçe sanki her şeyi ardımda bırakarak uzaklaşıyorum .. Kulağımda notalar ayağımda rahat ayakkabı..
Her adımda sanki hafifliyor.. üstümden yavaş yavaş akıp gidiyor..camdan süzülen su damlası gibi.
Hayata, kafamı kaldırıp bakmaya başlıyorum . Görmediğim,fark etmediğim şeyleri fark ediyorum.
Çözmem gereken yada kafamdakilerin bir bir oturması için sevdiğim ritmlerle gökyüzünü, yanımdan geçen teyzeyi, balıklarına su serpen balıkçıyı, kapının önünü süpüren nalburcu yaşlı amcayı fark ediyorum.
O anki pencereyi kapatıp. Yan pencereden bakmaya çalışıyorum.
Yürüdükçe yüzümdeki çizgiler yumuşuyor.omuzlarım hafifliyor. Sorunlar belki aynı kalıyor. Ama kafamdakilerin kabasını alıp gereksiz çöpleri kapının önüne koyuyorum.
Ve ardınızda kalan şeyler artık asla o anki gibi olmuyor. Önünüze bakıyorsunuz ..
Bir adım daha ileri..
** Fotoğraf , Pamukova da
Canımmm yolun hep açık,aydınlık olsun.Hayat sana hep her daim o güleç yüzün gibi gülsün.Musmutlu ol hayat yolunda.Kocaman kocaman öpüyorummm.
YanıtlaSilHep beraber Vişneeeeeemm Hep beraber :)
SilO yurume hali icin yasiyoruz belki de vilim. Kim bilir?
YanıtlaSilBöyle yaşama biçimini seviyorum o zaman ben aslimm :)
Sil